Deze blogpost schreef ik al enkele maanden geleden, maar ik vergat nadien om foto’s van het boek te nemen en dus vergat ik ook dat ik deze recensie had klaarstaan. Gênant! Vandaag heb ik het over een boek dat ik las voor YALfest in april dit jaar. Bloed en Beenderen won ik via een wedstrijd op Hebban.nl in maart. Dus nog net op tijd voor onze ontmoeting met de schrijfster, Tomi Adeyemi!

In Bloed en Beenderen probeert Zélie, bijgestaan door haar broer en de prinses van het koninkrijk, de magie terug te brengen naar Orïsha. Die magie werd een tienal jaar geleden uitgedoofd door de koning van het land, die door het doden van de magiërs en de magie, zijn familie probeerde te wreken. Zélie staat niet voor een gemakkelijke taak: om de magie terug te brengen moet ze verschillende, magische voorwerpen zien te bemachtigen, die verspreid liggen over het land. Bovendien wordt ze op de voet gevolgd door kroonprins Inan, die het als zijn taak ziet om de magie uitgedoofd te laten.

 

Titel: Bloed en beenderen | Auteur: Tomi Adeyemi | Uitgeverij: HarperCollins | Genre: Young Adult, Fantasy | Pagina’s: 480 | Beoordeling: 4/5

De typische queestestructuur die al gebruikt werd in de middeleeuwse literatuur komt bij Bloed en Beenderen dus erg duidelijk tot uiting. Een structuur die ook gevolgd werd door andere fantasy-auteurs, denk maar aan Tolkien. Een klassiek verhaal in een nieuw jasje, dus. Dat nieuwe jasje bestaat uit Afrikaanse elementen. Zowel op vlak van religie, klederdracht, taal… komen die elementen aan bod in Bloed en Beenderen. Net zoals veel fantasyboeken start dit verhaal ook met een prachtige wereldkaart:

Het boek leest erg vlot; er zit een stevig tempo in. Dat komt omdat er weinig rustmomenten of beschrijvingen in zitten, maar er vooral veel actie aan te pas komt. Het boek leent er zich dan ook heel erg toe om verfilmd te worden, wat dan ook gaat gebeuren in de nabije toekomst. De schrijfster maakt gebruik van drie verschillende vertelinstanties om het verhaal te vertellen: dat van Zélie, Amari en Inan. De vertelinstantie van Inan is wat problematisch, vooral omdat zijn daden niet overeen lijken te stemmen met zijn gedachten en emoties. Dat is jammer, want het geeft een heel vreemd gevoel aan de lezer.

De boodschap die achter het boek verscholen ligt, maar die erg duidelijk wordt in het nawoord, is misschien het sterkst van allemaal. Het hele verhaal lang heb je als lezer het gevoel dat je een pure fantasy leest, dat het allemaal verzonnen is. Oké, je kan je er ergens wel een link met de (helaas reële) actualiteit bij voorstellen, maar wanneer de schrijfster de boodschap zo expliciet maakt, bezorgt dat je echt wel kippenvel.

Tomi Adeyemi combineert in haar debuut klassieke met vernieuwende elementen, fantasy met realiteit. Dat doet ze op een heel natuurlijke manier. Het is alleen jammer dat het personage van Inan wat gekunsteld overkomt, anders was het zeker vijf sterren waard geweest.

Liefs

Sigrid

P.S. Check hier een foto van Rani en mij met Tomi Adeyemi!

1 reactie op Booktalk | Bloed en Beenderen

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.