Het is weer tijd om afscheid te nemen van oktober. Oktober ging weer in een waas voorbij en toch heb ik het gevoel dat ik niets opmerkelijks heb meegemaakt/gedaan. Ik heb ook geen nieuwe boeken aangeschaft en er waren ook geen boeken die ik heb gelezen die er écht uitsprongen voor mij. Alleszins, het is weer tijd om nog eens een laatste maal in detail te bekijken wat ik heb gelezen in oktober.
Boeken
Als eerste boek las ik Sterrenzicht van Brandon Sanderson. Mijn recensie kun je hier lezen.
Vervolgens las ik op Storytel De Geur van Groen van Pamela Sharon. In dit verhaal volgen we Raaf, een blind meisje dat de wereld ziet dankzij haar vriendin May-Lin. Maar op een dag stort haar wereld in en moet ze haar weg zien te vinden in een wereld die al haar kleur is verloren. Sharon hanteert een leuke en vlotte schrijfstijl waardoor je snel door het verhaal geraakt. Over het algemeen vond ik het een leuk verhaal dat zeer geschikt is voor scholieren van het middelbaar.
Ook weer via Storytel las ik This is Kind of an Epic Love Story van Kacen Callender. Dit verhaal viel enorm tegen. Ik had al eerder Felix Ever After van Callender gelezen en dat is één van mijn favoriete boeken van het jaar. Ik had dus hoge verwachtingen voor This is Kind of an Epic Love Story. De personages spraken mij helemaal niet aan en ik raakte doorheen het verhaal echt gefrustreerd. Ok, de personages zijn divers en het was een pluspunt om een doof personage te zien waarbij ook de gebarentaal echt duidelijk aan bod kwam, maar de relaties onderling waren zo vreemd. Zo is het hoofdpersonage Nathan heel wispelturig en gedraagt hij zich vaak als een eikel. Ik voelde de aantrekkingskracht tussen enkele personages echt niet en het vreemdgaan maakte het soms echt cringy om te lezen. Ik vond het verhaal gewoon heel rommelig en heb hier ook echt niet van kunnen genieten.
Vervolgens las ik Carry On van Rainbow Rowell. Dit was de derde keer dat ik dit verhaal las. De vorige twee keer las ik deze in het Nederlands, maar deze keer las ik het via Storytel in het Engels en wat was ik blij om terug in de wereld van Baz en Simon te belanden. Ik was vergeten hoe leuk ik de personages vond (wat natuurlijk een verademing was na het lezen van This is Kind of an Epic Love Story). Van Carry On staat ook een recensie online die je hier kunt lezen.
Tot slot las ik op de valreep Dune van Frank Herbert uit. Mijn volledige recensie kun je binnenkort lezen!
In het totaal las ik 5 boeken, twee waren fysiek en de rest las ik als audiobook. Mijn favoriete boeken van oktoberen waren Sterrenzicht en Carry On. In het totaal heb ik 53 boeken gelezen dit jaar en dat betekent dat ik dus mijn doel van 50 boeken heb gehaald! *doet een vreugdedansje*
Tv series & films
Het leek mij leuk om maandelijks een segment van Tv series & films toe te voegen aan mijn wrap up. Ik merk dat ik soms heel graag wil praten over bepaalde films en series, maar geen hele blogpost aan één serie/film wil wijden. Dit leek mij dus ideaal om in het kort mijn mening te geven.
Via Canvas keek ik de film God’s Own Country. Johnny werkt op de boerderij van zijn oma en vader in Yorkshire. Wanneer een Roemeense seizoensarbeider op de boerderij komt helpen bloeit er iets tussen beiden. Wat een prachtige film was dit! Er zijn niet veel dialogen en het is verbazend hoe met zo weinig woorden zoveel wordt gezegd in deze film. De uitdrukkingen van de acteurs spreken boekdelen en gaan recht door je hart. Een film met rauwe beelden en sublieme acteerprestaties. En ja, ik heb geweend tijdens het kijken van deze film.
Net zoals iedereen kon ik niet ontsnappen aan de hype van Squid Game. Jeetje, wat een harde en indrukwekkende serie was dat. Ik kan niet zeggen dat ik heb genoten van deze serie, want de gruwelijke en wrede beelden maakten dit echt een serie waar ik met afschuw naar heb gekeken. Ik ben wel blij dat ik hem heb gekeken.
Na meer dan anderhalf jaar, maakte ik ook nog eens een uitje naar de cinema voor de film Dune. Maar daarover mee in een toekomstige blogpost!
Vervolgens keek ik ook het derde seizoen van You. Ik vind deze serie best vermakelijk en de kijk van het hoofdpersonage Joe op zijn omgeving vind ik interessant weergegeven. Gewoon een serie waar je je verstand op nul kunt zetten en waar je niet te veel over moet nadenken (soms heb je dat nodig 😉 ).
Liefs,
Rani