Afgelopen oktober kwam Tussen de Beesten & Wilde Rozen uit bij Best of YA. Ik was meteen geïntrigeerd en wou het dolgraag lezen. Bovendien vond ik de cover ook een plaatje. Ik kon gelukkig het boek overnemen van Céline en achteraf gezien ben ik blij dat ik het niet nieuw heb gekocht…
Cerys is de dochter van de koninklijke tuinman en woont in het vreedzame koninkrijk Aloriya. In Aloriya heerst er welvaart en vrede, dankzij de overeenkomst die de eerste koning sloot met Vrouwe Wildernis. Maar het aangrenzende bos is duister, vervloekt en verboden. Cerys weet dit maar al te goed. Ze heeft haar vrienden en moeder verloren aan het vervloekte bos. Sindsdien heeft ze een speciale kracht waardoor ze planten kan laten groeien wanneer haar bloed er in aanraking mee komt. Wanneer duistere wezens uit het bos de kroning van haar vriendin verstoren, moet Cerys vluchten met een vreemde vos en een reusachtige beer. Het is aan Cerys om Aloriya te redden…
Ik zal maar meteen met de deur huis vallen: Tussen de Beesten & Wilde Rozen kon mij niet helemaal bekoren. Het is op zich zeker geen slecht verhaal, maar ik werd er gewoon niet omver van geblazen en raakte op geen enkel moment helemaal in het verhaal. In het begin was ik thans enorm geboeid, maar eenmaal het verhaal zich afspeelde in het bos, verloor ik mijn aandacht. Toegegeven, het is wel een enorm vlot geschreven verhaal en de sprookjesachtige sfeer is ook zeker aanwezig, maar helaas gaat het op andere vlakken wat de mist in.
Ik denk dat ik een iets meer complex verhaal had verwacht. De personages waren redelijk vlak en begonnen me na een tijd te irriteren. Zo vond ik enkele gebeurtenissen in het bos nogal repetitief waarbij Vos en Cerys hun dialogen en acties in herhaling vielen. Ze dwalen wat rond in het bos, raken in de problemen, lossen het probleem op, dwalen nog wat rond en komen weer in de problemen. Dit leidde nergens toe en stoorde mij mateloos. Bovendien kwamen de dialogen tussen Vos en Cerys soms stroef over en miste ik emoties.
Titel: Tussen de Beesten & Wilde Rozen| Auteur: Ashley Poston| Uitgeverij: Best of YA| Genre: fantasy| Pagina’s: 301 | Beoordeling: 2,5/5
Het einde van het verhaal was een tikkeltje voorspelbaar en voelde nogal onaf. Ik bleef met een onbevredigd gevoel af en kon niet anders dan denken: was dit het?! Naar mijn gevoel hing het verhaal gewoon niet goed aan elkaar. De vervelende personages en de vreemde opbouw van het verhaal maakten dit geen boek waar ik van heb genoten. Ik denk dat het voor de fervente liefhebbers van fantasy net wat meer mocht zijn, want ik bleef met een ontevreden gevoel achter.
Liefs,
Rani
Helemaal akkoord haha!