Niet te geloven dat 2020 er al bijna op zit! Mijn leeschallenge van 40 boeken heb ik al een tijdje gehaald, maar toch probeer ik om nog zoveel mogelijk te lezen en mezelf uit te dagen. In november is het mij weer gelukt om 4 boeken te lezen. Drie ervan waren subliem, helaas was er eentje een ongelofelijke tegenvaller.
Ik begon de maand met een klepper van formaat, A Good Girl’s Guide to Murder, een thriller die immens populair is geworden in de bookcommunity. Ik ben niet iemand die thrillers leest, maar dit boek heeft mij echt van mijn sokken geblazen en ik snap ook de populariteit van het verhaal.
Vervolgens sloot ik De winternacht-trilogie af met De Winter van de Heks. Een waardige afsluiter van de reeks, maar na het lezen had ik ook wat gemengde gevoelens. Voor mij blijft het eerste deel wel het beste boek van de reeks. Mijn recensies van het laatste deel kun je binnenkort op de blog lezen. 😉
Toen dook ik verder in het tweede deel van de A Good Girl’s Guide to Murder-serie, namelijk Good Girl, Bad Blood. Ook dit was weer een straf verhaal, maar in vergelijking met het eerste deel vond ik dit een beetje onderweldigend. Desondanks was het een verhaal waarin ik mezelf helemaal verloor en in een ruk heb uitgelezen. Ook van dit boek komt er binnenkort een recensie.
De maand sloot ik af met een enorme tegenvaller: Hazelwoud. Sigrid heeft deze in het verleden gerecenseerd (klik hier), al ben ik het niet eens met haar. :p Het hoofdpersonage was verschrikkelijk gemeen en de andere personages, met uitzondering van Finch, waren ongelooflijk vlak en vergat ik tevens heel snel. Het plot was daarbovenop heel onduidelijk en voelde gewoon heel random aan. Ook de schrijfstijl lag me niet, ik had een meer beeldende en gedetailleerde schrijfstijl gewild zodat de wereld meer tot zijn recht kwam. Daardoor miste ik ook de sprookjesachtige sfeer die zogezegd aanwezig ging zijn door het verhaal. Ik vond niets magisch aan het verhaal en heb het ook met tegengezin uitgelezen. (Ik wou eerlijk gezegd stoppen, maar ik had al zoveel moeite gestoken in het verhaal dat ik mezelf toch heb verplicht om door te zetten.) Tja, Hazelwoud was gewoon een verhaal waarin niets logisch was en draaide voor mij uit op een bittere teleurstelling.
In november heb ik in het totaal 1569 pagina’s verslonden. Op Winter van de Heks na, heb ik alleen maar e-books gelezen. Op naar december waar ik nog een klein sprintje ga trekken. Het staat vast dat ik sowieso 50 boeken ga aantikken en daar ben ik zo blij mee!
Liefs
Rani