Sigrid vroeg of dit boek mij iets leek om te recenseren en afgaande op de beschrijving leek Het boek Joan mij echt interessant dus ik zei enthousiast ‘Ja’! Ik had namelijk nood aan eens iets ander. Ik was ook vooral geïntrigeerd omdat het boek qua onderwerp wel aansluit bij mijn masterscriptie. Mijn masterscriptie handelt namelijk over genderidentiteit vanuit een mensenrechtelijk perspectief, dus ik dacht dat dit mij misschien wel een andere inzichten kon bieden.Ik ga er geen doekjes om winden: dit boek was echt het slechtste boek wat in in lange tijd heb gelezen. Ik begon in dit boek met hoge verwachtingen, maar deze sloegen gauw om naar bittere teleurstelling.
Ik begon dus vol goede moed in het boek. Helaas zakte de moed me gauw in de schoenen: het was één grote chaos. Het is het jaar 2049 en de mens leeft in het ruimtestation CIEL. Waaronder ook Christine. Het bewind van de dictator Jean de Men staat haar niet aan en ze wil de strijd aanbinden. Het boek vertelt het verhaal van Joan, een kindsoldate met krachten. Men gelooft dat ze is omgekomen, maar Christine leert de waarheid kennen. Het was allemaal te verwarrend voor mij: mensen mogen geen vleselijke lusten meer hebben, er is sprake van huidplastiek waarvan ik nog altijd niet weet wat het juist is…
Titel: Het boek Joan | Auteur: Lidia Yuknavitch | Uitgeverij: Lebowski (Overamstel) | Genre: sciencefiction | Pagina’s: 255 | Beoordeling: 1/5
Ik vond het boek nogal traag op gang komen, pas na 100 pagina’s kwam ik erin. Nu, op zich is dat niets abnormaals voor mij, maar rekening houdend met het feit dat dit boek maar 256 pagina’s telt, wil dat toch iets zeggen. Het gebrek aan ‘actie’ maakte het voor mij echt saai.
Ik denk dat ik kan afsluiten dat het boek helaas niet mijn cup of tea was. Het gebrek aan actie de eerste helft maakte het lezen echt moeilijk en ik voelde alsof ik mij door het boek heen moest worstelen. Maar ik vond het zeker leuk om te lezen over genderidentiteit en genderfluïditeit en het laat je zeker ook nadenken over de toekomst van de wereld met betrekking tot oorlog, milieu enzovoort. Dat was wel eventjes slikken, omdat het toch confronterend is om te lezen dat mensen nog altijd afschuwelijke wezens zijn in bepaalde opzichten.
Liefs,
Rani