De Hawthorne-serie is heel populair onder boekenliefhebbers, dus het was een kwestie van tijd vooraleer ook ik mij er aan ging wagen. Het eerste deel was helaas niet helemaal mijn cup of tea, maar toch hoopte ik dat het tweede deel mij meer ging bevallen, zeker na de cliffhanger van het eerste deel. Beviel deel twee mij meer?
Het mysterie rond de familie Hawthorne is verre van opgelost. Het is duidelijk dat Tobias Hawthorne Avery al jaren in de gaten hield, maar waarom? Er blijven nog steeds tal van onbeantwoorde vragen over rond Tobias Hawthorne. Avery is vastbesloten om alles uit te zoeken, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan met Jameson en Grayson in de buurt…
De verloren erfgenaam is – net zoals het eerste deel – een vlot lezend verhaal. Je raast er haast doorheen. Het is een verslavend verhaal, maar doordat het tempo van het verhaal torenhoog ligt, gaan er ook details en plotlijnen verloren. Ik vond dat in deel 1 al veel gebeurde, maar in dit deel gebeurde er nog méér. En er gebeurde net te veel om het overzichtelijk te houden en de richting van het verhaal liep verloren. Soms leek het alsof er eigenlijk een groot deel opvulling was. Bovendien worden er tal van nieuwe personages in het verhaal gegooid. Eerlijk, er gebeurde te veel en met die mengelmoes van personages werd het moeilijk om het verhaal te volgen.
Voorts werd er meer aandacht gegeven aan de driehoeksverhouding tussen Avery, Jameson en Grayson. Helaas was ik al helemaal geen fan van de romance in het eerste deel, laat staan in dit deel omdat er nog meer (onnodig) op werd gefocust. Ik had sowieso al geen connectie met het hoofdpersonage Avery, maar om dan nog eens die driehoeksverhouding meer tegen te komen in het verhaal rolde ik mijn ogen haast uit mijn oogkassen.
Ik heb het gevoel dat Barnes te veel met het verhaal wou doen, maar daardoor liep het plot helemaal verloren en helpt de horde randpersonages – die eigenlijk ook geen echt doel op zich vormden – ook niet. Er zit echt potentieel in het verhaal en ik snap ook waarom het verhaal heel populair is, maar het verhaal mocht meer zijn tijd nemen.
Titel: De verloren erfgenaam | Auteur: Jennifer Lyn Barnes| Uitgeverij: Blossom Books | Genre: young adult | Pagina’s: 392 | Beoordeling: 3/5
De verloren erfgenaam is geen slecht verhaal, helemaal niet. Het is verslavend, vlot geschreven, spannend en heel toegankelijk. Maar ik ben gewoon al veel betere verhalen tegengekomen en helaas mist De verloren erfgenaam vooral veel diepgang en uitwerking waardoor ik er geen al te grote fan van ben. Dat gaat mij er wel niet van weerhouden om het derde deel te lezen, ik ben benieuwd wat Barnes in het derde deel in petto gaat hebben.
Liefs,
Rani