Darkdawn is het slotdeel uit de Nimmernacht trilogie. Met Darkdawn heb ik de Nimmernacht serie afgesloten. Wat een wilde rit was het! Het eerste deel was spectaculair, het tweede deel viel me een beetje tegen en met dit slotdeel scheerde het verhaal weer hoge toppen! Helaas is dit derde deel niet vertaald en zijn er ook niet direct plannen om het te vertalen (iets met tegenvallende verkoopcijfers), dus heb ik het in het Engels moeten lezen. Maar dat drukte de pret niet!

Het verhaal vindt plaats direct na de gebeurtenissen van het grote gladiatii toernooi waarbij Mia Corvere de kardinaal Duomo en de senator Julius Scaeva vermoordde en haar broertje Jonnen ontvoerde. Alleen bleek dat Scaeva helemaal niet vermoord was en nog springlevend rondloopt. Bovendien kwamen we tot de ontdekking dat Scaeva de vader is van Mia. Ondertussen is Mia’s mentor ontvoerd door de Rode Kerk. Mia zet alles op alles om Mercurio te bevrijden en haar wraak te nemen op de Rode Kerk en Scaeva. 

In het begin van het boek wordt er een overzicht gegeven van alle personages waarbij de gebeurtenissen van de vorige delen worden vermeld. De boeken bevatten veel details en veel personages, dus dit is echt een slimme toevoeging geweest om het geheugen op te frissen zonder de boeken te herlezen (meer boeken zouden dit ook mogen doen!).

Het verhaal opent weliswaar met actie, maar daarna valt het verhaal helaas wat stil. Pas na 200 pagina’s schiet het verhaal weer in gang. Zoals we gewend zijn van de vorige delen, was ook Darkdawn enorm bloederig. Bovendien is Kristoff echt genadeloos. Ik moest mezelf voorhouden niet te gehecht raken aan bepaalde personages, want de kans is groot dat ze toch afgeslacht worden. 

In het vorige deel had ik wat moeite om een connectie te vormen met de randpersonages, maar in dit deel was het tegendeel waar. Alle personages, zowel oude als nieuwe personages (met uitzondering op eentje na, maar daar kom ik later op terug), konden mij bekoren. Vooral Mia’s ingewikkelde relatie met haar broertje Jonnen is mooi uitgewerkt. Jonnen is een verwende snotneus, maar doorheen het verhaal komt hun relatie mooi tot stand. En ook Mia’s mentor Mercurio is een geweldig figuur doorheen het verhaal en zijn liefde voor Mia is hartverwarmend. 

In dit deel is Mia echt helemaal tot leven gekomen. Ze is nog steeds een badass personage die meedogenloos haar vijanden vermoordt, maar haar zachte kanten zijn ook tot hun recht gekomen. Haar liefde voor haar nieuwe familia maakte haar een nog sterker personage. Al kon haar relatie met Ashlinn mij niet bekoren en dat lag vooral aan Ashlinn zelf. Ik ben nog steeds niet vergeten wat Ashlinn heeft gedaan in het eerste boek en kan haar gewoonweg niet vergeven. Als personage boeide Ashlinn mij helemaal niet, en haar relatie met Mia liet mij dan ook onverschillig. 

Titel: Darkdawn | Auteur: Jay Kristoff | Uitgeverij: Bloomsbury | Genre: Fantasy, New Adult | Pagina’s: 526 | Beoordeling: 4.25/5

Darkdawn is een fantastische en waardige afsluiter waar ik met volle teugen van heb genoten. Eindelijk krijgen we de langverwachte antwoorden op onze talloze vragen waarbij er ook nog met enkele verrassingen worden gegooid. De schrijfstijl van Kristoff is sowieso eentje om je vingers bij af te likken, en dat in combinatie met een sterk plot en fantastische personages maken dit boek een voortreffelijk hoogstandje. 

Liefs,

Rani

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.