Toxine is het debuut van Rani De Vadder bij Hamley Books. De opmerkelijk jonge leeftijd van de auteur en het feit dat Toxine goed onthaald werd, wekte mijn interesse op. Ik had dus best hoge verwachtingen, maar helaas zijn die niet ingelost.
Toxine vertelt het verhaal van Khala uit het land Rivalen. Ze is een Offer en wanneer ze achttien jaar oud wordt, behoort ze toe tot de Opperheer. Alle Offers bezitten namelijk gaven die de Opperheer nodig heeft om nog machtiger te worden. Khala zelf heeft de gave om leven te nemen door haar aanraking. Wanneer Khala vlucht voor haar leven, leert ze Vex kennen die haar helpt om uit de handen van de Opperheer te blijven. Maar het gevaar ligt constant op de loer…
De Vadder hanteert een simpele, snelle schrijfstijl waardoor het verhaal vlot leest. Het viel ook op dat de hoofdstukken vrij kort waren, wat ik eigenlijk niet vaak tegenkom in fantasy boeken. De worldbuilding was beknopt waardoor ik geen goed beeld kon vormen van de wereld waar de Opperheer over regeert. Ik miste wat meer beschrijvingen om het mij levendiger voor te stellen. Verder vond ik dat de dialogen soms nogal stroef verlopen, vooral tussen Vex en Khala viel dit op. Ik kon mij niet van de indruk ontdoen dat de conversaties niet natuurlijk overkwamen.
Het hoofdpersonage Khala heeft haar ouders op jonge leeftijd verloren. Ze staat er alleen voor in de wereld. Maar dan leert ze bandiet Vex kennen, die haar helpt om te ontsnappen aan de Opperheer. Khala zelf is in het begin heel onzeker: ze heeft een ongelukkige jeugd gehad, ze vindt haar gave verschrikkelijk heeft en ze wordt ook nog eens achterna gezeten door de wreedste man van het land. Doorheen het verhaal bloeit ze wat open en begint ze wat sterker in haar schoenen te staan, al mocht ze soms nog wat meer als een onafhankelijke persoon neergezet worden. Vaak bleef ze nog afhankelijk van Vex. Vex zelf speelt een grote rol in het verhaal, maar toch bleef hij als personage aan de vlakte waardoor je moeilijk een connectie met hem kunt krijgen. Dit geldt ook voor de randpersonages, bepaalde randpersonages konden best wat meer persoonlijkheid verdienen om meer voeling als lezer te krijgen. Bovendien kon ik de instalove ook niet echt smaken.
Het verhaal zelf leest weg als een trein, met heel veel opeenvolgende actie. En wel, daar ging het soms ook wat mis. De actie volgt elkaar aan een hoog tempo op, zonder adempauzes tussenin waardoor er diepgang ontbreekt. Ik miste vaak wat uitwerking bij bepaalde scènes. Het ging allemaal net te snel. Het plot zelf is soms weliswaar wat voorspelbaar, maar dat stoorde mij op zich niet. Al snapte ik van bepaalde verhaallijnen de toegevoegde waarde niet (de zoektocht naar het mes voelde nogal random aan). Toxine bevat weliswaar de typische fantasy elementen, maar de auteur heeft er toch mooi haar eigen draai aan gegeven.
Titel: Toxine | Auteur: Rani De Vadder | Uitgeverij: Hamley Books | Genre: fantasy | Pagina’s: 300 | Mijn beoordeling: 2,5/5
Toxine heeft me helaas niet helemaal weten te overtuigen, al zie ik er zeker heel veel potentieel in! Helaas liep het op heel veel vlakken mis voor mij. De vage wereld, de moeizame dialogen, de personages die nogal aan de oppervlakte bleven en het snelle tempo waren in mijn ogen wat aandachtpuntjes. Mits wat meer uitwerking en aandacht voor details zou Toxine echt een klepper zijn geweest.
Liefs,
Rani