Na twee jaren geduldig wachten kwam het langverwachte tweede deel uit de Orïsha Legacy reeks uit: Vrees en Wraak! Bloed en Beenderen vond ik echt een tof boek, dus met deze hoopte ik dat het weer een schot in de roos zou zijn. Helaas vond ik Vrees en Wraak jammerlijk genoeg wat tegenvallen en was ik op het einde van het verhaal erg teleurgesteld.
Het is Zélie, Amari en Tzain eindelijk gelukt om de magie terug te brengen in Orïsha. Maar het is een bittere overwinning als snel blijkt dat niet alleen de maji magie hebben, maar ook hun vijanden. Zij zijn te herkennen aan een enkele witte streep in hun haar en worden titans genoemd. Wanneer Amari de troon wil opeisen, blijkt dat haar eigen moeder een machtige titan is die geen enkele maji nog in leven wil houden en ontketent een oorlog tussen de adel en de maji. Onze helden proberen de brokken te lijmen en gaan op zoek naar de rebellen om hen te helpen.
Adeyemi hanteert een heel toffe schrijfstijl met vreemde Afrikaanse woorden die gelukkig op een duidelijke manier worden gebruikt. Net zoals in het vorige deel worden de perspectieven van verschillende personages gebruikt. De worldbuilding vind ik ook heel knap uitgevoerd en de diversiteit heeft ze ook mooi naar voren gebracht.
Het verhaal ontplooit zich snel en de actie volgt elkaar in een sneltempo op. Normaal heb ik daar geen probleem mee, maar in dit geval was er geen ademruimte voorzien en voelde het soms te gehaast aan. Dat vond ik jammer, ik wou dat er soms iets meer werd stilgestaan bij bepaalde gebeurtenissen die meer uitgewerkt konden worden.
Het grootste probleem echter, had ik met de personages. In het vorige deel was ik gek van Zélie en Amari. Maar in dit deel begon ik mij van het begin te ergeren aan Zélie, terwijl Amari mij helemaal wist te bekoren. Natuulijk, Zélie heeft veel meegemaakt, maar ze leek niet meer op zichzelf en haar acties leken totaal niet in lijn te zijn met het personage van het eerste deel. Het leek allemaal niet logisch. Naar het einde van het verhaal gebeurde ook hetzelfde met Amari. Haar personageontwikkeling nam ook ineens een andere richting en stelt dan ook enkele handelingen die gewoon uit het niets kwamen. Bovendien worden er ook tal van andere randpersonages aangehaald, maar zij konden mij eigenlijk niet veel schelen. Ze werden wel eens beschreven, maar ik had geen voeling met hen. En dan de romance tussen Zélie en een ander mannelijk personage, dat voelde ook weer te gehaast aan en hun relatie kon mij eerlijk gezegd niet bekoren.
Het plot zelf vond ik eigenlijk ook maar magertjes. Ja, er gebeurt veel maar aan de andere kant voelde alles als een herhaling aan. In alle eerlijkheid viel ik niet van mijn stoel en werd ik noch warm noch koud van het plot. Het was gewoon niet spectaculair.
Titel: Vrees en Wraak | Auteur: Tomi Adeyemi | Uitgeverij: HarperCollins | Genre: Young Adult, Fantasy | Pagina’s: 400 | Beoordeling: 3/5
Tja, op vlak van actie ontbreekt het er niet aan in Vrees en Wraak. Het was alleen niet zoals ik had verwacht en ik wou dat er gewoon meer aandacht werd besteed aan sommige scènes. Maar het meest jammerlijke vond ik dat de eens zo leuke personages niet in lijn leken te zijn met het eerste deel. Dit boek heeft voor mij wat last van een second book syndrome. Het was allemaal maar wat middelmatig en dit terwijl het verhaal thans enorm veel potentieel heeft maar er precies niet alles is uitgehaald. Hopelijk wordt het derde deel beter!
Liefs,
Rani