Jaren geleden heb ik de De naam van de wind gelezen en het is mij sindsdien altijd bijgebleven als een uniek boek. Omdat ik nu veel tijd omhanden heb, besloot ik om nog eens boeken te herlezen. En zo ook De naam van de wind. Ik was benieuwd of ik dit boek nog altijd fenomenaal ging vinden of zou mijn mening na al die jaren veranderen?
In De naam van de wind volgen we het verhaal van Kvothe (uitgesproken als ‘quote’). Kvothe is een legende door zijn talrijke avonturen. Nu is hij een simpele waard die zijn herberg uitbaat in een afgelegen gehucht waarvan niemand weet wie hij werkelijk is. Op een dag komt Kroniekschrijver – een man die verhalen opschrijft van mensen – langs die doorheeft dat dit de bekende Kvothe is. En zo vertelt Kvothe zijn levensverhaal. We volgen we hem in zijn onbezorgde jeugd tot zijn ouders wreed worden vermoord. Helemaal alleen op twaalfjarige leeftijd moet hij zien te overleven in de wereld. Maar Kvothe is uitzonderlijk intelligent en hij geraakt op vijftienjarige leeftijd in de universiteit waar hij de wijsheid zoekt om de moordenaars van zijn ouders te verslaan.
De auteur weet moeiteloos prachtige zinnen uit zijn vingers te toveren door zijn beeldende en poëtische schrijfstijl. Het is dan ook puur genieten om die mooie zinnen te lezen. (Alhoewel ik mij ook kan inbeelden dat het voor anderen eerder als langdradig overkomt.) Het verhaal wordt enerzijds verteld in derde persoon, waarin Kvothe en simpele waard is. Anderzijds is er de lange flashback – waar het verhaal grotendeels uit bestaat – waarin ik-persoon wordt gehanteerd.
Het hoofdpersonage Kvothe is een intrigerend personage. Hij blijkt al gauw een heel intelligente jongen te zijn. Hij overleeft enkele jaren op straat waar het leven verschrikkelijk is tot hij een weg vindt om geaccepteerd te worden aan de universiteit. Het is soms moeilijk om te vergeten dat het personage maar vijftien jaar is door zijn scherpe tong en verstand. Aan de andere kant gaat hij ook vaak onbezonnen te werk en werkt hij zich meer dan eens in de nesten.
De opbouw van het verhaal is niet heel spectaculair en komt op het einde tot een hoogtepunt. Toch blijf je geboeid lezen omdat je maar niet weet wat Kvothe nu weer uit zijn mouw tevoorschijn gaat halen. De wereld die de auteur beschrijft doet denken aan de middeleeuwen met magische elementen. Al blijft het magische stelsel soms wat vaag ondanks de ellenlange beschrijvingen. Er zijn tal van subplotten die voor nog een heleboel open vragen zorgen. Dat is juist wat ik er zo leuk aan vindt, ook dankzij elementen die oudere Kvothe terloops laat vallen, zorgen dat je niet anders kan dan afvragen wat er nog allemaal gaat gebeuren.
Titel: De Naam van de Wind | Auteur: Patrick Rothfuss | Uitgeverij: Boekerij | Genre: Fantasy | Pagina’s: 717 | Beoordeling: 5/5
De naam van de wind is een origineel verhaal en wist mij nog altijd te verrassen. De wereld van Kvothe en zijn leven aan de universiteit blijven mij intrigeren. Ik moet alleen bekennen dat dit deel voelt als een opstapje naar het volgende deel: enerzijds laat het einde je onbevredigd achter maar anderzijds smacht je naar het volgende deel. Als je van epische fantasy houdt, moet je gegarandeerd dit boek lezen! Weet wel dat het derde deel ondertussen al héél lang op zich laat wachten… 😉
Liefs,
Rani