Ik was niet heel onder de indruk geraakt van het eerste deel uit de Three Dark Crown reeks, maar toch voldoende geïntrigeerd geraakt om in het tweede deel te beginnen. Vol goede moed begon ik aan Duistere Troon, maar die moed zonk mij toch snel in de schoenen. Dit boek kon mij allerminst bekoren wegens verschillende redenen…
De strijd om de troon tussen de drieling is eindelijk uitgebroken. Ondertussen is niet meer zeker of de favoriet Mirabella uiteindelijk zal winnen. Mirabella wil Arisnoe laten boeten voor de aanval van de beer op haar. De eens zo zwakke gifmenger Katharine is sterker dan ooit en wil het bloed van haar zusjes zien vloeien. En Arisnoe… wel, zij is Arisnoe en wil liever niemand kwaad doen. Maar natuurlijk kan er maar één winnen…
De schrijfstijl ligt mij nog steeds niet. Ik kan er niet precies de vinger opleggen, maar alles zit te gekunsteld in elkaar voor mij. Ook de dialogen voelen stroef aan. Doorheen het verhaal voelde ik gewoon niets, er werden geen emoties losgemaakt bij mij. Het verhaal vond ik ook maar lauw. Er gebeurt qua actie wel iets meer dan het vorige deel, maar niet genoeg voor mij om op het puntje van mijn stoel te zitten. In tegenstelling, ik heb mij door het boek moeten sleuren. Met betrekking tot worldbuilding zit het ook niet helemaal snor. Het is mij nog wat te vaag om eeen beeld te kunnen vormen van de wereld.
De personages maakten mij noch warm noch koud. Ok, Arisnoe vond ik misschien toch nog wat interessant, maar de rest van de personages vielen uit de boot. Ze maakten wel een ontwikkeling mee, maar die behoefte toch wel meer uitwerking. Bovendien vind ik dat de vele randpersonages overbodig zijn. Ik vraag mij af wat het nut is van die vele personages, want ze lijken maar geen doel te hebben in het verhaal. Ze zijn gewoon aanwezig en even later ben ik ze weer vergeten.
Er lag potentieel in het verhaal en bij het begin verwachtte ik dan ook intriges, verraad, grote plotwendingen,… Maar neen. Het verhaal kabbelt wat voort, met onthullingen die mits een goede opbouw een grote impact konden hebben, maar nu gewoon het doel misslaan. Tja, echt spannend vond ik het niet en van plotwendingen kan ik ook niet spreken. Bovendien nam de romance te veel plaats in het plot (maar die was echt te cringy, dus daar wil ik al helemaal niet op ingaan.)
Titel: Duistere troon | Auteur: Kendare Blake | Uitgeverij: Harper Collins | Genre: Young Adult, Fantasy | Pagina’s: 382 | Beoordeling: 2/5
Helaas is deze serie dus afgeschreven voor mij. Het matige plot, vervelende personages, schrijfstijl die mij niet ligt,… zorgen ervoor dat ik de rest van de boeken links ga laten liggen. Spijtig genoeg lag het mij niet terwijl ik het concept wel interessant vind. Nóg 2 boeken lezen van deze reeks zie ik echt niet meer zitten. Laat ik dit boek maar snel vergeten.
Liefs,
Rani