Na lange tijd heb ik nog eens een recensie voor jullie klaar staan. Dit keer het vervolg op het bloedstollende Nimmernacht: Godsgraf. Ik was ontzettend benieuwd geworden naar de verdere avonturen van huurmoordenaar Mia Corvere. Alleen was dit boek in mijn ogen veel minder sterk dan het eerste deel. Waarom?
Nadat Mia de Rode Kerk heeft gered heeft ze één van haar doelen bereikt: ze is benoemd tot Kling. Nu moordt ze in opdracht van de Rode Kerk, maar tijdens het uitvoeren van één van haar opdrachten stoot ze op een groot geheim waardoor ze het vertrouwen verliest in de Rode Kerk. Ze besluit om haar eigen weg in te slaan en verzint een groots plan om haar wraak te bekomen op de moordenaars (Duomo en Scaeva) van haar vader. Maar haar nieuw plan is niet zonder gevaar. Ze wordt een gladiatii en neemt deel aan gevechten in het zand op leven en dood om haar doel te bereiken.
Ook deze keer is de alwetende verteller aanwezig met zijn sarcastische opmerkingen. Zoals in Nimmernacht zijn er twee verhaallijnen die zich afspelen in heden en verleden. Zo blijf je nieuwsgierig naar wat er zich in de tussentijd heeft afgespeeld. Wat dit deel onderscheidt van het vorige deel is dat er minder langdradige beschrijvingen plaatsvinden. Wel zijn de seksscènes deze keer nog uitvoeriger beschreven in vergelijking met Nimmernacht. Het gebruik van voetnoten is deze keer ook meer beperkt. Maar goed ook, want ik was daar geen voorstander van. Het verstoort het leesritme en de informatie voegt op zich niets toe. Gelukkig maakt de levendige schrijfstijl van Kristof veel goed waardoor de Romeinse setting helemaal tot leven wordt geroepen.
Helaas neemt de spanning ook af nadat de afwisseling tussen heden en verleden is gestopt. Het middenstuk wordt langdradig en er gebeurt niets noemenswaardig. De opbouw naar een climax is zeker aanwezig, maar er zitten gewoonweg te veel overbodige delen in. Het plot rond de gladiatoren is weliswaar goed uitgewerkt, maar voelt wat als overbodig aan. Ik had bovendien moeite om voeling te krijgen met alle personages. Vooral het begrip dat Mia voelde voor de wrede domina die slaven onder haar laat vechten, kon ik niet begrijpen.
Pas naar het einde toe komt er terug wat vaart in het verhaal en tovert Kristoff enkele plotwendingen uit zijn mouw, met enkele grote verrassingen maar ook minder grote verrassingen. Het verhaal eindigt wel op een grote cliffhanger waardoor het naar meer smaakt.
Titel: Godsgraf | Auteur: Jay Kristoff | Uitgeverij: Luitingh Sijthoff | Genre: Fantasy | Pagina’s: 653 | Publicatie: Januari 2019 | Mijn beoordeling: 3,5/5
Godsgraf verliest wat van zijn aantrekkingskracht doorheen het verhaal. Het tempo van het verhaal kon toch wat hoger liggen om de spanning op te voeren. De climax op het einde maakte toch wat goed. Jammer dat Godsgraf toch een beetje als een aanloop naar deel 3 voelde en nét iets te langdradig is. Nu nog hopen dat deel 3 vertaald wordt, want ik kan al niet wachten om de ontknoping te lezen!
Liefs,
Rani