Enkele maanden geleden heb ik De Ravenjongens op de kop kunnen tikken in een tweedehands boekenwinkel. Ik was al bekend met Maggie Stiefvater door de Huiver-reeks die ik heel tof vond tijdens mijn Twilight periode. Ik had wel eens opgevangen dat de De Ravenjongens wel tof zijn, dus dit leek mij de uitgelezen kans om het boek een kans te geven.
(meer…)
Ik was niet heel onder de indruk geraakt van het eerste deel uit de Three Dark Crown reeks, maar toch voldoende geïntrigeerd geraakt om in het tweede deel te beginnen. Vol goede moed begon ik aan Duistere Troon, maar die moed zonk mij toch snel in de schoenen. Dit boek kon mij allerminst bekoren wegens verschillende redenen…
(meer…)
Ik had eerlijk gezegd niet de bedoeling om You nog voor mijn vakantie te kijken. Ik was namelijk nog bezig met seizoen 3 van The Handmaid’s Tale. Maar ik kon mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en begon met één aflevering. En ja, de rest kun je wel raden, want het bleef niet bij één aflevering. Let op: spoilers van seizoen 1!
(meer…)
Zoals ik al in mijn review voor het eerste deel van de Throne of Glass-reeks aangaf, kon ik niet wachten om de volgende boeken te lezen. Op amper 2 weken tijd heb ik delen 2 tot 5 dan ook aan een recordtempo verwerkt, iets wat niet al te vaak voorkomt in mijn geval. Ik kon de boeken gewoon niet neerleggen en nam ze overal mee naartoe zodat ik op ieder mogelijk moment me verder kon verdiepen in de wereld van Sarah J. Maas.
(meer…)
Met The Witcher heeft Netflix nog eens een fantasy reeks op ons losgelaten. Ik ben altijd wel te vinden voor een epische fantasy serie en deze zag er veelbelovend uit. Eenmaal ik begon te kijken, kon ik niet meer stoppen. Ik kon deze serie enorm smaken, alhoewel ik het ook enorm verwarrend vond.
(meer…)
Nadat ik de A Court Of Thorns And Roses-reeks voor de eerste keer gelezen had, stond het wel al vast dat ik me ooit nog aan de Throne of Glass-reeks zou wagen. Ik kon me helemaal vinden in de schrijfstijl van Sarah J. Maas en aangezien Throne of Glass redelijk wat elementen gemeenschappelijk heeft met ACOTAR, kwam de reeks op mijn TBR terecht. Op een mistige ochtend zat ik dan ook aan mijn bureau ACOTAR te herlezen, waarop een van mijn collega’s naar me toe kwam en zei, “Als je die goed vindt, dan is Throne of Glass helemaal iets voor jou. Ik zal ze meenemen, je zal wel zien!”. En zo geschiedde…
(meer…)
De Kleuren van Magie was mijn eerste kennismaking met V.E. Schwab. En wat voor ééntje! Ik heb De kleuren van Magie helemaal verslonden en na het lezen vervloekte ik mijzelf dat ik zolang heb gewacht om het boek te lezen. Dus natuurlijk heb ik mij dan ook meteen het tweede deel aangeschaft. Kon De kleuren van schaduw tippen aan het eerste deel?
(meer…)
Het Schaduwjaar wordt bestempeld als dé hype van 2019. Ik kon mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en wou zelf weten of dit boek de hype waard is. Het concept van het verhaal klonk mij heel interessant in de oren. Meisjes van zestien worden een jaar verbannen om hun ‘magie’ kwijt te raken omdat ze anders zogezegd een gevaar vormen voor de maatschappij. Ik ga al meteen met de deur in huis vallen: ik vond dit boek maar niets.
(meer…)
Eigenlijk stond Koninginnen al sinds zijn release in het Nederlands op mijn TBR. Het concept van 3 zussen die elkaar moet doden om de kroon te bemachtigen, klonk mij interessant (en wreed) in de oren. Maar ja, ik ben een uitsteller in hart en nieren en het heeft dus tot nu geduurd eer ik het boek uitlas. Wat vond ik van dit boek?
(meer…)
Finale is het langverwachte slotdeel van de Caraval-serie. De vorige boeken, Caraval en Meester Legende, waren echt meesterlijke boeken waarin Garber een unieke en magische wereld heeft gecreëerd. Dus toen Finale eindelijk in het Nederlands uitkwam, was ik dan ook enthousiast. Met hooggespannen verwachtingen begon ik aan Finale, razend benieuwd hoe het verhaal verder zou gaan met de zusjes Scarlett en Tella.
(meer…)