
De tijd. Mijn vijand en en mijn grote liefde. Soms houd ik ervan als de tijd snel gaat, andere keren verafschuw ik het. Zeker als ik merk dat ik mijn tijd niet kostbaar heb besteed (aan lezen onder andere). Zeker op het einde van de maand/begin van een nieuwe maand sta ik daar bij stil. Bij ieder begin van de maand begin ik namelijk vol goede moed aan mijn TBR en koester ik hoop dat ik een hele stapel boeken ga lezen. Tegen het einde van de maand is die hoop al lang vervlogen. De laatste weken heb ik zitten reflecteren over mijn leesgewoontes van nu en vroeger.
Vroeger (ik bedoel hiermee lagere school, deel van het middelbaar en zelfs univsersiteit), kon ik boeken verslinden. Vooral in het lager, ik las alleen maar. Uren aan een stuk kon ik lezen, zonder enige afleiding. Wekelijks kon je mij vinden in de bibliotheek en lezen was mijn bron van vermaak. Dit zwakte weliswaar af toen ik ouder was, maar als een boek mij aanstond, kon ik nog steeds uren aan een stuk lezen.
Terug naar het heden: met in februari amper 1 gelezen boek moet ik mijn plan van aanpak toch veranderen. Ik lees thans bijna dagelijks, waarom ben ik dan maar gestrand op slechts 1 boek? Waarom lukt het mij de afgelopen jaren niet meer mijn leesdoel van 50 boeken te halen? Mijn excuus is altijd: ik heb het druk. Ik werk voltijds, ben bezig met een bouw, heb nog andere hobby’s en probeer ook een ietwat sociaal leven te leiden. Maar zoals ik net zei: het is een excuus.
Want eerlijk, ondanks mijn druk leven kan ik volgens mij wél meer lezen als ik er maar tijd voor maak. Gedeeltelijk zal het ook wel afhangen van het boek, want er zijn soms verhalen waar ik helemaal in opga dat ik de wereld rondom mij vergeet. Zo denk ik bijvoorbeeld aan Crescent City (deel 1 en 2 weliswaar, deel 3 was bagger) waar ik zelfs vergat te eten. Maar de grootste boosdoener die roet in het eten gooit: de smartphone. Na even gelezen te hebben, grijp ik al snel naar de mijn smartphone en ga ik ga doelloos scrollen. Ik lees thans bijna dagelijks, maar ik heb gewoon het concentratievermogen van een vis ontwikkeld.
Op zich heb ik instagram niet nodig, maar instagram is een beetje mijn medium om mee te zijn met de boekenwereld en andere boekenliefhebbers, dus ik wil de app ook niet verwijderen. Wat ik wel wil doen is meer mindful omgaan met de app. Voortaan dus maar een beperkte tijd erop zitten, idem voor YouTube. Ik weet dat er apps zijn die je daarbij kunnen helpen, maar ik hoop het zo op karakter te kunnen doen. En YouTube zal ik ook proberen te mijden, want ik val in een put van oneindige filmpjes die ik toevoeg aan mijn ‘later te bekijken’, maar denk je dat ik ze later bekijk? Natuurlijk niet, ik begin gewoon andere filmpjes te kijken.
Ik merk ook dat wanneer ik lees, ik redelijk traag lees. Ik neem de woorden in mij op, laat ze doordringen en soms lees ik zinnen meerdere keren opnieuw. Of dit ook deels aan mijn slecht concentratievermogen ligt of dat ik gewoon trager lees dan vroeger, ik laat het in het midden. Feit is dat ik vroeger sneller las, als in, meer woorden per minuut kon lezen. Nu lees ik de woorden ook ‘hardop’ in mezelf op, wat mijn leestempo natuurlijk ook naar beneden haalt. Een fancy woord daarvoor is “subvocalisatie”.
Conclusie: het is tijd dat ik meer tijd moet maken voor mijn boeken. Als ik ooit mijn TBR onder controle wil houden is het tijd dat ik in gang schiet en dat ik die spreekwoordelijke schop onder mijn kont nodig heb is nog zacht uitgedrukt. Op langer tijd wil ik ook weer consequent bloggen, maar dat is op dit moment bijzaak. Maar Rani, hoe ga je dit aanpakken? Wel, ik leg mezelf enkele regeltjes op:
1. Geen YouTube meer.
2. Enkel nog bookstagram (en mijn bouwaccount) checken, maar niets zoeken. Enkel kijken naar de posts en verhalen van vrienden kijken.
3. Research doen (met name naar die subvocalisatie) en nieuwe dingen uittesten om meer te lezen.
Klinkt simpel hè? We zullen zien hoe ik het ervan afbreng. Misschien dat ik in april mijn bevindingen deel om mezelf verantwoordelijk te houden.
Wish me luck,
Rani
Veel geluk Rani. Hier gaat lezen ook nog steeds extreem moeizaam. Zo’n verschil met hoe snel en veel ik vroeger las maar door aanhoudende uitputting lijk ik een pagina meermaals te kunnen lezen zonder ze in me op te nemen. Dus lukt het me maar af en toe om een stukje te kunnen lezen waardoor ik erg lang over een boek doe. Gelukkig loopt die tbr niet weg wanneer hij wat langer moet wachten.