Enkele jaren geleden maakt ik kennis met de Vervloekt-serie van Brigid Kemmerer. Ik las deel 1 en 2, maar aan deel 3 ben ik nooit geraakt. Tot nu! Ik vond dat het tijd was geworden om deze serie eens volledig uit te lezen en zo geschiedde.
Ik ga nog eventjes kort terugblikken op Een vloek zo eenzaam en Een hart zo vurig, omdat ik deze ook heb herlezen. Toendertijd heb ik daar ook recensies van geschreven (klik hier en hier) en onder het lezen merkte ik dat mijn mening over deze boeken is veranderd. Ik ga de oorspronkelijke recensies laten staan, maar ik wil wel nog de kans grijpen om mijn herziene mening te geven. Oorspronkelijk was ik dol op het eerste deel en vond ik het tweede deel minder. Nu is dat juist omgekeerd. Deel 1 vond ik wat langdradig en repetitief en ik merkte dat het verhaal mij niet meer lag. In deel 2 vond ik dan weer de dynamiek tussen de verschillende personages heerlijk. Prins Rhen was zo veranderd en dat had een weerslag op zijn relaties met de andere personages en het meer psychologische aspect vond ik leuk om te ontdekken. Ik bedoel dan ook met name hoe de relatie tussen prins Rhen en Grey evolueerde. Maar genoeg gezeverd, op naar de recensie van het derde boek!
In Een eed zo duivels gaat Sinteldaal langzaamaan ten onder. Op de troon zit nog steeds prins Rhen, maar het gerucht gaat rond dat hij niet de rechtmatige koning is. Grey heeft Rhen een dilemma voorgeschoteld: als hij zich niet na 60 dagen overgeeft zal Grey met geweld Sinteldaal innemen. In Syhlvoorde worstelt Lia Mara dan weer om het vertrouwen van haar volk te winnen. Ze regeert niet met hard hand zoals haar moeder, maar dat zorgt ervoor dat het volk haar als een slappe koningin ziet. Lia Mara begint twijfels te krijgen of ze wel geschikt is om te regeren over Syhlvoorde.
In dit deel volgen we de 4 POV’s van Rhen, Grey, Lia Mara en Harper. Ik was benieuwd of dat ging werken, maar het was een goede keuze om het verhaal vanuit de 4 hoofdpersonages te volgen en zo het verhaal te laten samenkomen. Alleen het standpunt van Harper was het meest saaie en kwam eigenlijk ook niet zoveel aan bod, behalve op het einde.
In het boek worden de verschillende verhaallijnen mooi samengesmolten en zaten er geen losse eindjes aan. Ik moet wel zeggen dat het verhaal het niet moet hebben van de actiescènes (behalve op het einde), maar vooral van de karakterontwikkeling. En dan vooral de randpersonages hebben hier een bijdrage aan geleverd. Verwacht je dus niet aan een verhaal met een hoog tempo met veel vechtscènes maar desondanks bleef ik genoeg geboeid door het verhaal.
In mijn ogen blijven vooral Rhen en Grey de meest interessante personages. Rhen die weer met oude demonen worstelt en Grey die interne conflicten heeft en zijn plaats probeert te zoeken in Syhlvoorde. Natuurlijk zat er ook een vleugje romantiek in dit deel. De romance tussen Grey en Lia Mara deed me nu wel niet zwijmelen, maar stoorde ook niet. De romance tussen Harper en Rhen daarentegen was… vreemd en begon wat geforceerd aan te voelen. Ik was er echt geen fan meer van.
Titel: Een eed zo duivels | Auteur: Brigid Kemmerer | Uitgeverij: Blossom Books | Genre: fantasy | Pagina’s: 392 | Mijn beoordeling: 3,5/5
Een eed zo duivels heeft de trilogie mooi weten af te ronden. Al is de trilogie niet de meest hoogstaande fantasy-reeks, toch heb ik er in het algemeen van genoten. De personages zijn goed uitgewerkt, het verhaal bevat een solide plot en de verhaallijnen zijn allemaal mooi tot hun recht gekomen. Ik denk dat de Vervloekt-trilogie vooral leuk is voor mensen die eens kennis willen maken met het fantasy genre zonder overweldigd te raken.
Liefs,
Rani