Zondag 29 september maakten Sigrid en ik weer een uitstapje naar Utrecht voor het jaarlijkse event YALFU. Als echte YALFU veteranen (dit was ondertussen onze derde keer, dus daarmee dat ik vind dat we ons wel mogen bestempelen als veteranen) wisten we wel wat te verwachten van deze bookish hoogmis. Maar YALFU wist ons toch nog te verrassen!
Na een twee uren durende rit kwamen we veilig en semi op tijd aan! Geen lange file deze keer toen we de binnenstad inreden. Na ons nummer voor de signeersessies te hebben afgehaald, konden we op verkenning. Alleen viel het op dat het al super druk was en beetje dringen aan de standjes. Voorts liepen er ook veel meer volwassenen rond dan we gewoon waren omdat er gelijktijdig ook een ander event bezig was. Tot onze verrassing was er ook een kraampje om eten te kopen (handig!)! Maar goed, we waren natuurlijk daar voor de auteurs en de panelgesprekken.
Johanna Lindbäck en Sara Ohlsson
Het eerste panelgesprek vond plaats met Johanna en Sara met natuurlijk onze favoriete host: Samya Hafsaoui. Johanna en Sarah zijn Zweede auteurs en vormen samen met Lisa Bjärbo een schrijftrio. Ze zijn bekend van het boek Ugly Girls, een boek over (online) pesten. Ik had hun boeken niet gelezen en op zich spreken ze mij ook niet aan, maar ik vind het altijd interessant om over het schrijfproces te horen. Elke auteur schrijft een ander personage en ze schrijven samen in een google doc, maar ze editen wel niet elkaars stuk, dat wordt overgelaten aan de editor.
Faridah Àbíké-Íyímídé
Ook van Faridah had ik niets gelezen en ik was ook niet meteen van plan om een boek van haar te kopen, tot ik haar hoorde spreken over haar boeken tijdens het panelgesprek. Over haar schrijfkunsten kan ik nog niet oordelen, maar ik kan je wel vertellen dat ze een ontzettend interessante spreker is en iedereen hing aan haar lippen. Zij begon met haar eigen ervaringen te schrijven, als een soort therapie sessies toen ze voor het eerst naar universiteit ging en racisme ervaarde. Het effectief neerpennen zorgde ervoor dat al die gebeurtenissen voor haar als écht zijn gebeurd. Haar verhalen zijn weliswaar dark, maar ze zorgt wel voor happy endings. Na haar gesprek heb ik meteen Ace of Spades gekocht (één van de laatste exemplaren die ze daar nog hadden).
Deborah Harkness
Omwille van onverwachte omstandigheden kon Deborah niet fysiek aanwezig zijn. Ik was bezig met Allerzielen te lezen, dus ik vond het wel een beetje jammer. Van tevoren was er wel een interview via Zoom opgenomen en dat werd wel getoond. Deborah vergeleek het creatieve proces met koken en zij is een messy kok. Iets opvallends: ze werkt aan meerdere boeken tegelijkertijd! Ik snap waarom ze zichzelf vergelijkt met een messy kok! Maar hetgeen mij het meest is bijgebleven is hoe ze het leven vergelijkt met een reis en hoe er verschillende omwegen zijn om alles uit te zoeken. Als voorbeeld gaf ze haar leven: hoe ze pas op “latere” leeftijd (40 jaar) is begonnen met schrijven en dat er bij verschillende leeftijden altijd een soort verwachtingen worden opgedrongen vanuit de maatschappij. Dat resoneerde wel.
Carlie van Tongeren, Lisette Kruijt en Lucas Versteeg
Vervolgens was het de beurt aan auteurs van Nederlandse bodem. Carlie kwam vertellen over haar nieuwe roman Alleen thuis, een verhaal over jeugdzorg en jeugdinstellingen. Lucas (jip, hij was ook op Yaltival) kwam vertellen over zijn debuut Frambozenzomer en Lisette over haar fantasyroman De eeuwige nacht.
Maggie Stiefvater
Tot slot was het tijd voor the one and only Maggie Stiefvater. Zij is vooral bekend van De Ravenjongens (recent weer uitgekomen in een prachtige editie) en de Huiver-trilogie. Zij vertelde over hoe ze een magisch systeem creëert, ze begint vanuit iets dat een mythe is en maakt true things truer. Ik vond overigens haar uiteenzetting over hoe ze tot de karakterontwikkeling van haar personages komt uiterst interessant, wetende dat ze ontzettend gelaagde personages heeft weten te creëren. Zo vertelde ze onder andere dat ze een infrastructuur voor hun persoonlijkheid uitwerkt.
Signeersessies
Toen was het tijd voor de signeersessie. Bij binnenkomst hadden we een nummer gekregen op basis van volgorde van aankomst. Pas bij het afroepen van je nummer mocht je aanschuiven. Wij hadden nummer 8 en na ongeveer een uurtje wachten was het eindelijk onze beurt. De rij voor Maggie was natuurlijk het langst, maar in de tussentijd liet Sigrid haar boek bij Carlie signeren en met onze nieuwste aanwinsten passeerden we ook langs Faridah. Toen was het tijd voor Maggie. Ik had zelf twee exemplaren van De Ravenjongens mee, maar vervloekte mezelf omdat ik Dodenrit was vergeten mee te nemen! Ach ja, ik had tenminste 2 gesigneerde boeken met mijn naam. Of dat dacht ik althans… Want blijkbaar heet ik voortaan Dani (echt, na Sigrid moest dit natuurlijk mij ook overkomen!). Ik vond dat ik thans vrij duidelijk mijn naam had geschreven?
Goodiebag
Natuurlijk konden we YALFU niet verlaten zonder onze goodiebag. Buiten de gebruikelijke reclame zaten er ook 3 boeken in. Ik had oorspronkelijk Het eind van het verhaal, Magnolia Parks en een of ander journal. Nieuw dit jaar was de YALFU goodiebag ruilstand waar ik het journal heb geruild voor Moordgids voor lieve meisjes.
Einde
Vervolgens was het tijd om een hapje te gaan eten. Net zoals vorig jaar ging we naar Spaghetteria omdat we er vorig jaar zo hebben gesmuld! Na nog een heus avontuur om de auto terug te vinden keerden we terug huiswaarts! YALFU stelt nooit teleur en we hebben weer van deze schitterendere editie genoten. Of we volgend jaar teruggaan, zal wel afhangen van de auteurs die gaan komen. Ik ben alleszins benieuwd!
Liefs,
Rani