Booktalk | Het schaduwjaar

Het Schaduwjaar wordt bestempeld als dé hype van 2019. Ik kon mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en wou zelf weten of dit boek de hype waard is. Het concept van het verhaal klonk mij heel interessant in de oren. Meisjes van zestien worden een jaar verbannen om hun ‘magie’ kwijt te raken omdat ze anders zogezegd een gevaar vormen voor de maatschappij. Ik ga al meteen met de deur in huis vallen: ik vond dit boek maar niets.

Het verhaal speelt zich af in een samenleving waar vrouwen onderdrukt worden. Er wordt namelijk beweerd dat vrouwen over magie beschikken die mannen betoveren. Daarom worden meisjes op hun zestiende gedurende een jaar verbannen naar de wildernis. Pas als ze die magie kwijt zijn na een jaar, mogen ze terugkeren naar het district. Wat er precies tijdens dat genadejaar voorvalt, weet niemand totdat je het zelf meemaakt en achteraf wordt er niet over gepraat.

Bij dit boek kreeg ik al snel The Handmaid’s tales vibes met een mix van Hunger Games. Aangezien de auteur in het begin quotes van The Handmaid’s Tale en Lord of the Fireflies gebruikt, is het wel duidelijk waar ze haar inspiratie gehaald heeft (ook al zijn die boeken niet de aanleiding geweest voor haar verhaal, zoals ze zelf uitlegt op het einde van het boek). Vrouwen worden onderdrukt door de mannen in het district. Voordat de meisjes vertrekken naar hun genadejaar, worden sommigen meisjes uitgekozen als bruid zonder hun inzeg. En dat is waar het hoofdpersonage Tierney het moeilijk heeft. Zij wil niet onder de duim van de mannen zitten.

Ik moet toegeven dat het verhaal mij niet echt iets deed. En dat komt vooral omdat ik uitwerking miste, maar ook het tempo van het verhaal zat niet snor. De eerste helft van het boek, vond ik maar gewoontjes. In de eerste 200 pagina’s gebeurde er vanalles, maar aan de ene kant gebeurde er ook weer niets, want dezelfde gebeurtenissen vonden telkens plaats. Ik bedoel, er gebeurden echt gruwelijke dingen, maar op de een of manier konden ze mij niet helemaal raken of beroeren. Waar ik bij de Handmaid’t Tale kippevel kreeg, voelde ik mij bij het lezen van dit boek nogal onbewogen. En dat heeft vooral te maken met de uitwerking van het boek. Ik vind dat er echt dieper op bepaalde dingen mocht ingegaan zijn, concepten die meer uitleg behoefden (waarom mogen vrouwen niet dromen?, hoe komen ze bij erbij dat vrouwen magie hebben?).

Er worden in het begin wat personages geïntroduceerd, maar die deden mij niets. Als lezer weet je ook niets van die personages af, want ze worden alleen geïntroduceerd bij naam. Verder wist ik niets van die meisjes af waardoor ze echt vlak overkomen. En als er dan eentje dood ging, voelde ik er echt niets bij want ik had geen enkele band met die personages opgebouwd. Het hoofdpersonage Tierney deed mij eerlijk gezegd ook niets. Ja, ze is misschien vindingrijk, slim en dapper, maar toch miste ik iets bij haar waar ik niet meteen de vinger op kan leggen.

Titel: Het schaduwjaar | Auteur: Kim Liggett | Uitgeverij: Best of YA | Genre: young adult, dystopie | Pagina’s: 400 | Beoordeling: 2,5/5

Het hele plot vond ik maar matig. Ik niet echt blij dat de meisjes onderling verdeeld waren en dat telkens werd gesuggereerd dat het door de mannen komt omdat zij vrouwen onderdrukken. Vooral naar het einde toe kwamen er verhaallijnen die mijn frustraties deden aanwakkeren (instalove, serieus?).

Nu, ook al was het boek niet mijn ding, ik moet wel bekennen dat het boek vlot leest. Ik kon met moeite het boek neerleggen en ik merkte dat ik toch graag wou weten hoe het verhaal verder ging (ook al kwamen er ontelbare zuchten aan te pas). Ik snap wel waarom het boek zo populair is geworden, maar ik miste gewoon te veel elementen waardoor ik helemaal in het verhaal kon worden gezogen.

Tja, dit boek was totaal niet mijn ding. Je kon al verhaallijnen doorprikken, maar vooral de uitwerking daarvan stoorde mij. Ook naar mijn gevoel behoefden de personages meer dan alleen een naam. Dus ja, dit boek kon mij echt niet raken zoals ik gehoopt had ondanks de heftige thema’s die het boek aankaartte.

Liefs,

Rani