Ik heb van jongs af aan altijd graag gelezen. Toch is er ooit een periode geweest waarin ik jarenlang geen boek las (hoe is dat ooit mogelijk geweest?!). Lezen werd opgeborgen en verdween voor jaren in een hoekje van mijn leven. Vandaag de dag kan ik mij geen leven meer zonder boeken voorstellen. Hoe is het ooit zover gekomen dat ik niet meer las?

Fangirl mode on

Om dit verhaal uit te doeken te doen begin ik bij het begin. Stel je een zesjarige Rani voor met een nerdy brilletje, kort haar, verlegen en met haar neus altijd in de boeken. De leesmicrobe had ik snel te pakken. Sinds dat ik leerde lezen waren boeken mijn bron van vermaak. Vooral toen ik Harry Potter ontdekte! Ik las de eerste 2 boeken in één ruk uit. Vanaf toen moest ik ieder jaar wachten op de rest van de boeken die nog gingen uitkomen. Ik checkte ook iedere dag Dreuzels.com om op het laatste nieuws te worden gehouden omtrent de films. (Echt iedere dag!) Maar het bleef niet bij Harry Potter. Ik las super graag griezelige boeken: Griezelbus, Kippenvel en later Darren Shan. Ik verruimde mijn horizon toen ik ouder werd en van alleen griezelboeken ging ik over naar meer fantasy boeken. Maar ook de wicca-reeks van Cate Tiernan kon mij behoorlijk smaken (The shame vele jaren later…)

En ja, ook aan Twilight kon ik niet ontsnappen. Ook mijn vriendinnen werden gauw Twilight fans, net zoals de rest van de wereld. Toen ik uiteindelijk ouder werd en met vriendinnen naar de stad ging, vergaapte ik mij aan de boeken in de boekenwinkel. Ik wou alle boeken hebben. Ik weet nog dat ik toen bij mijn eigen dacht: “Later als ik geld heb, kan ik al deze boeken kopen”. De ironie die achter die jeugdige gedachten schuilt! Ik koop weliswaar meer boeken, maar ben nog steeds platzak.

Lezen? Geen tijd meer

Alles veranderde echter toen ik 15 à 16 was. Puberteit, hormonen en ook een vriendje waren de boosdoeners. Mijn tijd werd ingeruild door afspraakjes met vriendlief en lezen werd alleen gedaan voor de verplichte boekbesprekingen. Lezen werd meer en meer naar de achtergrond geschoven. 

Toen kwam de universiteit en het vele werk voor de universiteit eiste zijn tol. Lezen werd niet meer gedaan. Ik zat al genoeg met mijn neus in de boeken voor school, waarom zou ik dan nog voor mijn plezier een boek oprapen? Ik las toen misschien 1 of 2 boeken per jaar. Ik leerde toen wel de boeken van Patrick Rothfuss kennen, maar ook die konden mij niet uit mijn reading slump halen.

Fangirl mode back on

In de zomer van 2015 veranderde alles terug geleidelijk aan. Ik ging op vakantie en wou een boek meenemen: ik koos voor Me before you van Jojo Moyes. Ik heb toen zitten wenen op weg naar Spanje. Vanaf toen begon ik terug wat meer te lezen. Ik kreeg Carry On van mijn papa cadeau. En ook al was ik niet meteen overtuigd van het boek, ik begon van dat quirky boek te genieten.

Ik begon online te zoeken naar meningen van anderen over Carry On. Zo stuimelde ik uiteindelijk op Booktube. En dat is wat ik bijna die hele zomer lang heb gekeken ( o.a. PeruseProject en jessethereader). Mijn boekenkast werd terug van onder het stof gehaald. Ik ontdekte ook de wereld van bookstagram waar alle gelijkgestemde zielen hun passie deelden.

Fast forward naar november 2016 waar er een winactie op poten werd gezet door Young & Awesome. Het was een boekenzoektocht in alle Vlaamse provincies en ik had dus een boekenpakket gewonnen (mede dankzij Sigrid die mij geholpen heeft met de tips). En daarbij won ik ook een meet & greet met Krystal Sutherland. Het geschiedde echter dat ik niet kon gaan, maar Sigrid wel! En die gebeurtenis wakkerde ook terug Sigrid haar liefde voor boeken aan! (Hoeraaaaa!)

Vanaf dan kennen jullie het verhaal, in de zomer van 2017 werd Book Buddies opgericht met onze eerste blogpost op 5 september 2017. Niet te geloven dat we al bijna 2 jaar bestaan!

En nu ben ik bezig aan een inhaalmanoeuvre: al de boeken die ik gedurende die jaren niet heb gelezen, moet ik nog allemaal gaan lezen! Hoe zit het bij jullie? Wanneer hebben jullie je passie voor lezen gevonden?

Liefs,

Rani

2 reacties op Booktalk | Hoe ik mijn passie voor boeken terug vond

  1. Uit onderzoek is gebleken dat veel kinderen een boek-loze periode hebben zo tussen hun tien à twaalf jaar. Ervoor lezen ze, en erna ook, maar die (ruwweg) twee jaar dus niet. (Daar zijn bepaalde redenen voor, maar vraag me niet welke.) Ik was wat dat betreft iemand die helemaal aan dat profiel beantwoordde. Vóór mijn tiende las ik heel erg veel – wel bijna altijd dezelfde reeks, De Vijf van Enid Blyton, maar ik las wel – en daarna is het stilgevallen. Het was pas toen ik boekbesprekingen moest beginnen maken in het eerste middelbaar dat ik opnieuw ben begonnen. Toen ben ik mijn bibliotheek beginnen afschuimen en heb ik me doorheen – op volgorde en alfabetisch – de afdelingen van 10+, 12+ en 14+ (nu adolescenten) gewerkt. En sindsdien check ik ook iedere dag dezelfde sites, je bent dus niet alleen XD

    • Waw, ik wist niet dat er onderzoek naar gedaan was, dat moet ik eens opzoeken! Maar goed dat jij door boekbesprekingen opnieuw bent beginnen te lezen. Ik heb altijd het gevoel gehad dat jongeren juist een hekel krijgen aan lezen door die verplichte boekbesprekingen. Petje af trouwens dat jij je op die manier door boeken heen hebt gewerkt 😮

Laat een antwoord achter aan sigridenrani Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.