Booktalk | Aartsrivaal (The Renegades #2)

Marissa Meyer heeft mij nog nooit teleurgesteld, en deze keer ook niet met Aartsrivaal. Dankzij The Lunar Chronicles en Harteloos is Marissa Meyer een van de 3 schrijvers waarvan ik de meeste boeken bezit. Toen ik afgelopen zomer begon met Alter Ego (deel 1 in The Renegades serie), kon ik niet meer stoppen met lezen en heb ik het echt verslonden. Na dat open einde was ik razend benieuwd geworden naar de avonturen van Adrian en Nova in Aartsrivaal. Omdat het lesvrije week is, en ik een enorme achterstand heb met lezen ben ik deze week aan het lezen geslagen. En Aartsrivaal is bij deze het eerste boek dat ik in 2019 heb gelezen.

In het eerste deel van de reeks is Nova geïnfiltreerd bij de Rebellen om van daaruit de zwakke plekken te ontdekken. Nova is zelf een Anarchist en wil wraak nemen op de Rebellen. In dit tweede deel is ze nog steeds geïnfiltreerd bij de Rebellen, namelijk bij het team van Adrian, de zoon van de 2 leiders van de Rebellen.

Nova is zelf een Anarchist die schuilgaat achter haar alter ego Nachtmerrie. Nachtmerrie kan mensen in slaap brengen door een simpele aanraking van de huid. Bij de Rebellen staat ze bekend als Insomnia, iemand die nooit slaapt. Niet alleen Nova heeft een geheime identiteit. Ook Adrian verschuilt zich achter zijn alias de Schildwacht, die door de Rebellen als een bedreiging wordt aanzien. Niemand weet namelijk wie de Schildwacht daadwerkelijk is en de Schildwacht lapt de regels van de Code aan zijn laars. Wanneer de Rebellen een geheim wapen ontwikkelen dat alles kan veranderen in de strijd tegen de criminaliteit, is het duidelijk dat die macht een te groot gevaar vormt voor Gatlon City…

Titel: Aartsrivaal | Auteur: Marissa Meyer | Uitgeverij: Blossom Books | Genre: Young Adult | Pagina’s: 456 | Beoordeling: 4/5

Net zoals deel 1 wordt dit deel verteld vanuit de standpunten van Nova en Adrian. Nova en Adrian bevinden zich beiden aan de andere kant van het goede en kwade, maar die lijn van goed en kwaad vervaagt heel duidelijk bij hen omdat ook Adrian ook de acties van de Rebellen in vraagt stelt. Nova is heel duidelijk tegen alles waar de Rebellen voor staan, maar haar gevoelens voor Adrian beginnen haar in de weg te staan voor haar missie.

Het verloop van het verhaal vond ik echt traag, vooral in vergelijking met deel 1 waar echt de nodige actie scènes aan bod kwamen. In dit deel kwamen vaak dezelfde kwesties aan bod: Nova die worstelde met haar gevoelens, Adrian die zijn geheime identiteit probeert te verbergen voor de Rebellen, Adrian die de moordenaar van zijn moeder probeert te zoeken… Helaas gebeurde er gedurende het verhaal niet al te veel. Nu, het einde maakt wel veel goed, want het was echt nagelbijtend spannend met wéér een open einde!

Wat dit boek heel intrigerend maakt, is dat de moraal echt in vraag gesteld kan worden: superhelden vs. slechteriken. Ook in Alter Ego vond ik deze kwesties heel interessant om daar over na te denken: niet alles is zwart-wit, er is ook een grijze zone. En dat aspect van het verhaal maakt alles veel interessanter en is echt de aantrekkingskracht van deze serie. Nova wordt bestempeld als de slechterik, maar als je haar acties begrijpt, snap je al gauw dat niet alles kristal helder is. Vooral als je hierdoor gaat nadenken over het systeem dat is opgebouwd in Gatlon City: de Rebellen zijn zowel de ordehandhavers, justitie en wetgevende macht ineen. Marissa Meyer heeft dit echt goed uitgedacht en vooral goed overgebracht!

Kortom, Aartsrivaal schiet traag uit de startblokken om dan met een knal te eindigen die je doet smachten naar het vervolg. Ik heb er van genoten, maar het gebrek aan actie maakte dat het boek deed aanvoelen als een opstapje naar deel 3. Desondanks ben ik razend benieuwd geworden naar deel 3! Gisteren heeft Marissa Meyer trouwens de titel van het derde deel bekend gemaakt: Supernova! Helaas is het nog wachten tot 5 november tot het boek in het Engels uitkomt en dan zal het waarschijnlijk ook nog eventjes duren tot het vertaald wordt in het Nederlands. Gelukkig zijn er nog tal van boeken die ik tegen dan kan lezen. 😉

Liefs, Rani